Var olacak mısın olmayacak mısın bilmesem de bu satırlarım sana… Senin geçmiş saydığın, benim şimdi saydığım bu amansız dönemde kaybolmuş halde buldum kendimi. Zihnim boşlukta sanki tutunacak bir duvar bulamıyor kendine. Eşik üzerine eşik atlarken bazen düşüp önüne seriliyorum ; beni gördüğün oluyor mu?
Sana dair düşünceler şekillendiriyorum kafamda. Boyayamıyorum onları, sonra birbirine karışıyor renkler bazen de anlamsızlaşıyor . Senin için uğraşıyorum; adımlarım sana, o şekillenmiş düşüncelerimi sorgulaya sorgulaya süzgeçten geçireceğini biliyorum. Yüreğim ağır geliyor, odacıkları dolup taşmış; başka hissedecek bir şey kalmamış gibi… Öyküler yazıyorum, kendi yazdığım öykünün içinde kurguladığım karakteri benimsiyor, kurgunun içinde seni bulmaya çalışıyorum; kendimi ve geleceğimi…
Keşke bana bir şeyler söyleyebilsen. Kurduğun her cümleye koşulsuz inansam ve sana duyduğum kaygı çekip gitse yüreğimin sokaklarından.