Fikrimin İnce Gülü (Farid Farjad)
Şarkıdan sözler çıkartıldığında, bestedeki tüm ezgiler özgür bırakılıyor sanki. Dinleyenin ruhunda ne varsa ona göre şekil alıyor şarkının anlamı. Sanırım bu yüzden sadece ezgilerden oluşan sözsüz besteleri daha çok seviyorum. Farid Farjad, Fikrimin İnce Gülü’nü kemanıyla işlerken notalara kısacık bir kesit dökülüyor satırlarıma… Metni okurken fonda bu şarkıyı açmayı unutmayın…
“Adam ve kadın iki tarafı ağaçlı yolda, hafif rüzgâr eserken yürüyordu. Akıllarındaki tüm düşünceleri kovmuş, yalın yürekleriyle ilerliyordu ikisi de. Elleri birbirine değdi değecek neredeyse. Durdular sonra, yüzleri birbirine dönük. Kadın biraz ürkek, adam başını hafif yana almış dünyanın en güzel manzarasına bakar gibi bakıyordu kadına…
Ayna gibi yansıyan tüm duyguları hissetmiş gülümsüyordu kadın. Adam kadının avuçlarından öptü sonra, sanki yüreğini o avuçlara bırakıvermişti o an. Hiç söze gerek kalmadan dökülüvermişti tüm hisleri. Ve uzun süre ayrılmadan, bir daha hiç sarılamayacak gibi sarıldılar birbirlerine… Bir tanım gerekliyse Aşk’a dair sanırım bu olmalı diyordu kadın. Susarken bile birçok duygunun karşı tarafa aktarıldığı… Dünyanın onca derdi içinde hayata inat renk renk açan çiçek kadar güzeldi bu… Yürekleri bahçe olmuştu…”