Yemek yapıyor gibi görünüyordum ama zihnim başka başka düşüncelerle meşgul oluyordu. Düşünce kuyusunda 'Şöyle miydi?', 'Böyle miydi?' derken kızımın birden gelip "Anne ben keman çalmak istiyorum." demesi üzerine zihnim bütün düşünceleri kovup buna odaklandı.
Fazıl Say ve müthiş kemancı Patricia Kopatchinskaja eşliğinde çalan Beethoven'ın Kreutzer Sonat bestesi ile pembe pembe hayallere dalmış, kızımın elinde keman sanki Patricia o... Memnun bir gülümsemeyle boşluğa bakarken "Anne beni duydun mu sen?" deyince cevap vermediğimi o an fark ettim. "Elbette tatlım, bundan daha güzel bir istek olamaz." dedim ve araştırmalara başladım. André Rieu bestesi olan "The Second Waltz" bestesini açmış kafasını bir sağa bir sola yatırarak ritim tutuyor, kemandı bütün derdi o an, benim de mest olduğumu biliyordu bu duruma. Bu sayede bu yılki hedefler listesine onun kemanı, benim de gitarım eklendi "Hadi bakalım, hep destek tam destek!"
Gelelim kitabımıza; Tolstoy dede yapmış yine yapacağını. Kitabın adı Beethoven'ın bir türlü kavuşamadığı aşkına yazdığı en güzel bestelerinden biri olan "Kreutzer Sonat". Besteyle kitabın uyumu doğrusu şaşırtır derecedeydi. Kitaptaki kurgu filme uyarlansa, adıyla bu kadar paralellik gösterebilir diyorum. O inişler_çıkışlar, bazen durağan, bazen artan ritim kurguyla inanılmaz benzeşiyor.
Severek okuduğum bir yazar olmasına karşın bu kitapta verilmek istenen bütün düşüncelere katıldığımı söyleyemeyeceğim. Eğer gerçekten Tolstoy'un bilinçaltındaki gibi ise anlatılanlar işimiz çok zor, özellikle biz kadınların. Kitap bittikten sonra oturup düşündüm. "Yok artık bu kadar da olamaz_olmamalı."dedim. Kadın erkek ilişkisinden soğudum neredeyse.
Zaten karısına her fırsatta çocuk doğurtup,13 çocuğa erişen yazarımızın bu konuda farklı fikirler sunmasını beklemek tezat bir durum olurdu. Aşk, cinsellik, kıskançlık vb. birçok konuda belki çoğu insanın kabul edemeyeceği hattâ gerçek olmamasını dileyeceği tokat gibi düşünceler yer alıyor. Tolstoy bu eserini son yıllarında kaleme almış ve o dönemin yeni ahlak anlayışının kaynaklarından olduğu söyleniyor. Kurgu eşliğinde verilen mesajlar didaktik bir kitap şeklinde verilseydi bu kadar ses getirmezdi kanaatindeyim.
Kitap okunurken Beethoven Kreutzer Sonat'ın dinlenmesi şiddetle tavsiye edilir. Fazıl Say' a eşlik eden Patricia Kopatchinskaja'ya da hayran kalmamak mümkün değil... Şimdiden iyi dinlemeler, keyifli okumalar... Unutmadan linkini de bırakayım. :)