Siz hiç intihar etmeyi düşündünüz mü?
Zoraki devam ettiğiniz anlamsız yaşamınızda tüm umutlarınızı yitirdiğiniz oldu mu hiç?
Peki tam ölümün kurtuluş olduğunu düşünürken, yaşamak için mücadele veren, sayılı ömrü kalmış insanlara haksızlık ettiğinizi düşündünüz mü?
İşte bu kitabın satırlarında gezinirken ben bunları düşündüm. Yaşamak isteyip istemediğimiz bize sorulmadı. Dünyada yaşamak, yaşarken cehennemi görmekti sanki. Bizi yoran şartların zorluğu değildi aslında, insanların halden anlamayan, yaşama olan sağırlığıydı. Bir türlü kurulamayan empati ve sonrasında yaşanan hayal kırıklıklarıydı. Peki bu dünyanın cenneti var mıydı?
Ah Veronika gencecik 22 yaşındaki güzel Veronika... Hayata inancını kaybetmiş umutsuzluk kuyusundan bir türlü çıkamayan Veronika... Varlık içinde yaşamasına rağmen, yüreğinde değer verdiği maneviyatı bulamadığı için çözümü intiharda buluyor. İntihar ediyor ama ölüm onu yanına almıyor. Bir hafta daha yaşamak düşüyor Veronika'ya bu bir hafta da öyle şeyler oluyor ki ölümün kucağında yaşama sevincini yaşıyor. 6 günlük ömründe 'beni uyutmayın boşa zaman geçirmek istemiyorum' diyor. Bir yudum mutluluk için çabalıyor son nefesinde...
Sonra şunu düşündüm; her şeyin bir sonu vardı ve sonu olan bir dünyada bu kadar ciddiyet niye? Hayatın kendisi bir oyun zaten, oyundan atıldığımızda bitecek, hepsi bu.... Aslında ihtiyacımız olan ne ŞU ne BU, ihtiyacımız olan bir yudum sevgi. Tolstoy şöyle der;
"Sevgi neredeyse Tanrı oradadır."
ALINTILAR
“Bir seferinde bir kadın görmüştüm, yakası iyice açık bir entari giymişti, gözleri donuk donuk bakıyordu, hava eksi beşken Ljubljana sokaklarında dolaşıyordu. Sarhoş olduğunu sandım, ona yardım etmeye davrandım, ama ona ceketimi verme önerimi reddetti. Belki de onun dünyasında mevsim yazdı.”
"Şairler dolunayı severler, hakkında binlerce şiir yazılmıştır; oysa Veronika en çok yeniayı severdi, çünkü daha gelişecek, büyüyecek, kendi yüzeyini tümüyle ışığa boğacak zaman olurdu, kaçınılmaz yok oluşundan önce."
“Hiçbir şey öğrenemedin mi daha, ölüm kapındayken bile? İkide bir onu rahatsız edeceğim, bunun canının sıkacağım diye düşünmesene. İnsanların hoşuna gitmiyorsa şikayette bulunabilirler. Şikayet edecekleri cesaretleri yoksa bu onların sorunu.”
"Nasıl olduğumu zaten biliyorum. Ve gövdemde sizin gördüğünüz değişikliklerle hiç ilgisi yok olanların. Olan her şey ruhumda oluyor."
"Bir psikiyatriste içini döken insanlar, bir papazla günah çıkarırken olduğundan daha rahat konuşuyorlardı. Çünkü hekimler onlara cehennem ateşinden söz etmiyorlardı."