"Yaşamak istiyor musun?" diye sorulmadan dünyaya getirildik. Üstelik doğduğumuz andan itibaren ölümle anlaşma imzalayıp, yaşamamız için dünyaya atıldık. Bir gün öleceğimizi bilerek yaşamaya koyulduk...Haydi yaşa şimdi dünyayı anlamlandırabiliyorsan. Varlığının ne işe yaradığını bile bilmeden haydi yaşa.
Bizi dünyaya getiren sebep neydi? Neyin sınavıydı bu? Ellerini göklere açıp dualar ediyor insanlar ne için? Hep kendine yalvarmamızı isteyen bencil bir tanrı var karşımızda. Bu kadar kudretli ise ne diye bizim dualarımıza, yakarışlarımıza ihtiyacı var? Bir sonraki adımımızı bile biliyorsa saçma değil mi sonucunu bildiği bir sınavı tamamlamamızı beklemesi? Adem ile Havva'nın o yasak meyveyi yemek isteyeceklerini bilmiyor muydu da onları cennetten kovup dünyaya gönderdi?Bizi yaratan Tanrı ise biz kimiz ki ?
Tüm yaşamımız kader dediğimiz bir oluşuma bağlı ise neden çabalıyoruz? Kader bizi belli bir kalıba sokarken sormuyor sen ne istiyorsun diye. Adil de olmuyor. Kimi insanlar zengin bir ülkede doğarken, kimisi fakir bir ülkede doğuyor. Birileri yaşarken,birileri onları izliyor. Açlıktan günahsız çocuklar ölürken, ailesi kahrolurken sefillikten, acıdan Tanrı neden susuyor? Yo yo bu hiç adil değil, Tanrı bu kadar acımasız olamaz. Fikrimiz alınmadan getirildiğimiz bu hayatta özgür de değiliz üstelik toplumun, dinin vb. kurumların bizi soktuğu kalıbın içinde sıkışmış bir biçimdeyiz hepimiz.
Ben kravat takmanın bile anlamsız olduğunu düşünürüm mesela. Boynunu bu derece sıkan, bağlaması bile zor olan o boyun bağı neden takılır ki? Neyin göstergesi bu gücün mü?Bakın ben ne kadar prezentable bir görüntüye sahibim demek mi amaç? Ahhh bu sadece basit bir kravat. Buna bile anlam veremiyorken koskoca hayatta anlamsız bulduğum onlarca şeyi siz düşünün...
Soruyorum size inancınız kendi bencilliğiniz için mi? İnancınız pragmatik mi? Var ise 'öbür taraf'ta kendinize bir villa inşa etmek mi amacınız? Yoksa gerçekten güzel ahlak sahibi olarak vicdan dediğimiz tartıyı kullanmak mı? Hangisi? Dürüstce bu sadece bir soru.